Σούπερ Λίγκα (1-2)

Ο Γιάννης Γούναρης μίλησε στο «gipedo.eu» για τα ματς που έχουν διαφοροποιήσει την προπονητική του πορεία!

Μια ζωή αφιερωμένη στον αθλητισμό και δη στο αγαπημένο του σπορ, το ποδόσφαιρο… Για περισσότερο από μισό αιώνα, «κοσμεί» το δημοφιλές αυτό άθλημα, είτε με τον ρόλο του ποδοσφαιριστή, είτε με τον αντίστοιχο του προπονητή και αναμφίβολα έχει να θυμάται πολλές από τις εμπειρίες τις οποίες έχει ζήσει. Μεγάλα ματς, στα οποία υπήρξε πρωταγωνιστής, τίτλους, τους οποίους κατέκτησε με τις δύο μεγάλες του αγάπες, αλλά και τρόπαια, τα οποία έχασε στις λεπτομέρειες… Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Γιάννης Γούναρης αποτελεί μια εμβληματική μορφή στον κοινωνικό μας περίγυρο, ένα πρόσωπο ιδιαίτερα δοξασμένο στον χώρο, αλλά και έναν άνθρωπο με αθλητικούς καημούς… Αυτούς τους οποίους θυμήθηκε, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του έτους 2020, μέσω του «gipedo.eu», μιλώντας μας με απόλυτη σαφήνεια και ιδιαίτερη συγκίνηση.

«Χάρηκα πολύ που με καλέσατε. Χρόνια σας πολλά με υγεία και αγάπη! Βρίσκομαι στην πατρίδα μου, τη Θεσσαλονίκη, εδώ και χρόνια, δεν συνεργάζομαι, πλέον, με κάποιον σύλλογο, ωστόσο αισθάνομαι ευλογημένος από τον ΘΕΟ που υπηρέτησα στη ζωή μου δύο πολύ μεγάλες ομάδες. Αναφέρομαι, φυσικά, στον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό ή τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, με όποια σειρά θέλετε. Αγωνίστηκα πολλά έτη στον ΠΑΟΚ, κατέκτησα ένα Πρωτάθλημα και δύο Κύπελλα, τη δεκαετία του 70’ και στην συνέχεια εντάχτηκα στην αθλητική οικογένεια του Ολυμπιακού Πειραιώς, με τον οποίο κατέκτησα αρκετούς τίτλους, τη δεκαετία του 80’. Βίωσα πολλές εμπειρίες με τις δύο αυτές ομάδες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αγάπησα και αγαπήθηκα από πολύ κόσμο.

Δε σας κρύβω, βέβαια, πως στον Ολυμπιακό ένιωσα μεγαλύτερη αγάπη, όπως και κάθε ποδοσφαιριστής, ο οποίος έχει τιμήσει την ερυθρόλευκη φανέλα!», είπε, αρχικά, η παλιά μεγάλη δόξα των δύο σωματείων, για να συνεχίσει, λέγοντας:

«Στην συνέχεια συνέχισα να…πλέω στα δύο αυτά λιμάνια (Πειραιάς και Θεσσαλονίκη), αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού Πειραιώς, τα έτη 1988 και 1989 και του ΠΑΟΚ το έτος 1992. Κοούτσαρα με επιτυχία τις δύο αυτές ομάδες, αλλά, δυστυχώς, δεν μπόρεσα να κατακτήσω τα τρία τρόπαια, τα οποία θα άλλαζαν, τότε, τη ροή της προπονητικής μου καριέρας. Ήμουν ο προπονητής του Ολυμπαικού στον τελικό αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδας με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, την Άνοιξη του 1988, όπως και ο κόουτς της ίδια ομάδας στο πάρα πολύ κρίσιμο ματς με αντίπαλο την Α.Ε.Κ, για τον θεσμό του Πρωταθλήματος, την Άνοιξη του 1989. Στο πρώτο ματς, η ομάδα μας ηττήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι από τον Παναθηναϊκό, ενώ στο δεύτερο έχασε με σκορ 1-0 από την Α.Ε.Κ, εντός έδρας, με συνέπεια να χάσει τον τίτλο.

Στο ματς με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με σκορ 2-1, δύο λεπτά πριν τη λήξη της παράτασης, όλοι είχαμε θεωρήσει ως δεδομένο πως η ομάδα θα κατακτούσε το Κύπελλο, αλλά μια επιπόλαιη ενέργεια επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να ισοφαρίσει σε 2-2, με συνέπεια ο νικητής να κριθεί στη διαδικασία των πέναλτι. Μια σεζόν αργότερα, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν μόνο τη νίκη απέναντι στην ΑΕΚ, ήταν καλύτερος από την Ένωση, αλλά αδικήθηκε από τους διαιτητές του ματς. Η ομάδα μας σημείωσε ένα γκολ, το οποίο ακυρώθηκε, εν συνεχεία καταλογίστηκε ένα «οφσάιντ» σε κανονική φάση και στο τέλος ο Ολυμπαικός έμεινε με εννέα παίκτες, λόγω της αποβολής δύο ποδοσφαιριστών του», είπε, στην συνέχεια, ο κ. Γιάννης Γούναρης, ο οποίος υπερθεμάτισε, λέγοντας:

«Την Άνοιξη του 1992, ανέλαβα την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ, ο οποίος βρισκόταν στη μέση του βαθμολογικού πίνακα της Α’ Εθνικής και είχε ηττηθεί με σκορ 2-0 από τη Δόξα Δράμας, εκτός έδρας, στον πρώτο αγώνα για τον θεσμό του Κυπέλλου.  Ο αείμνηστος τότε Πρόεδρος του ΠΑΟΚ, Θωμάς Βουλινός είχε ξεγράψει το ενδεχόμενο της πρόκρισης στην επόμενη φάση της διοργάνωσης και μου είπε να στρέψω το βλέμμα μου στο Πρωτάθλημα, προκειμένου η ομάδα να κερδίσει μιας θέση εντός της πρώτης τετράδας.

Τελικά, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να τερματίσει εντός της πρώτης τετράδας και συνάμα συμμετείχε στον διπλό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Η ομάδα μας κατάφερε, εν τέλει, να αποκλείσει τη Δόξα Δράμας, ενώ το ίδιο συνέβη στην ημιτελική φάση του θεσμού, όταν απέκλεισε την Α.Ε.Κ με επικό τρόπο. Ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε στο πρώτο ματς με σκορ 2-0 από την Ένωση, ωστόσο επικράτησε με 3-0 της Α.Ε.Κ στην επαναληπτική συνάντηση, στο γήπεδο της Τούμπας, με συνέπεια να διεκδικήσει το τρόπαιο απέναντι στον Ολυμπιακό Πειραιώς. Κατά τη διάρκεια του πρώτου ματς της τελικής φάσης, η ομάδα μας προηγήθηκε με σκορ 1-0, αλλά, δυστυχώς, δέχθηκε ένα ανέλπιστο τέρμα, ύστερα από ένα τραγικό λάθος του τότε τερματοφύλακα μας, Γκάμπριτς. Θυμάμαι πως, πριν το ματς, είχε δώσει εντολή στον παίκτη μας, Γιώργο Σκαρτάδο, να μαρκάρει τον Τσαλουχίδη, ο οποίος βρισκόταν, πάντα, στο δεύτερο δοκάρι, αλλά δεν είχα υπολογίσει στην άστοχη έξοδο του Γκάμπριτς.

Ο συγκεκριμένος τερματοφύλακας είχε πει στον Σκαρτάδο πως θα πάει αυτός πρώτος στην μπάλα, αλλά αυτό δεν έγινε και τελικά δεχτήκαμε ένα ανέλπιστο γκολ από τον Τσαλουχίδη με κεφαλιά. Σ’ εκείνη τη χρονική περίοδο, ο ΠΑΟΚ πίεζε τον Ολυμπιακό, με σκοπό να διευρύνει το υπέρ του σκορ, 1-0, αλλά, δυστυχώς, το γκολ του Ολυμπιακού μας έκοψε τα…φτερά! Στον επαναληπτικό αγώνα, η ομάδα μας ηττήθηκε με σκορ 2-0, αγωνιζόμενη, όμως, δίχως αρκετούς καλούς παίκτες της. Λυπάμαι, πάντως, για την απώλεια των τριών αυτών τροπαίων, γιατί θεωρώ πως αν τα είχα κατακτήσει θα είχε αλλάξει η ροή της προπονητικής μου καριέρας. Μιας καριέρας, βέβαια, η οποία έχει συνοδευτεί με πολλές επιτυχίες με τις ομάδες, Λεβαδειακός, Ξάνθη, Καστοριά και Π.Α.Σ Γιάννινα».