Έρωτας ζωής ή απλά μια αγάπη με αθλητική χροιά σε μια προσφυγική περιοχή; Λατρεία για την στρογγυλή «θεά» ή κίνητρο για την προοδευτική εξέλιξη στη νεολαία; Τάσεις για έντονη ψυχαγωγία ή προσπάθεια για μια δημιουργική πορεία, σε μια εποχή ιδανική για την ανέλιξη του ταλέντου κάθε αθλητή; Όπως και αν το εξηγήσει, κάποιος, ό,τι απαντήσεις και αν δώσει στα παραπάνω ερωτήματα, ένα είναι το δεδομένο.

Πως ο Φοίνιξ Αγίας Σοφίας αποτελεί, πλέον, πόλο έλξης για κάθε φέρελπι ποδοσφαιριστή, γι’ αυτό, άλλωστε, βρίσκεται, κάθε στιγμή, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος από το κοινό το οποίο διαμένει στις πειραϊκές συνοικίες.

Στην ευρύτερη περιοχή, στην οποία εγκαθίστανται ο Ιερός Ναός της Αγίας Σοφίας και του Αγίου Διονυσίου, πλησίον του οποίου γυμνάζεται ο ιστορικός αυτός σύλλογος, έχοντας, ανέκαθεν, την «προστασία», όχι μόνο των αντίστοιχων Εκκλησιών, αλλά και των δικών του υποστηρικτών.

Αυτών, οι οποίοι αφιερώνουν, καθημερινά, αμέτρητες ώρες για την ικανοποίηση των επιθυμιών των παικτών-τριών του Φοίνικα Αγίας Σοφίας, με μοναδικό «έπαθλο» τη ψυχική τους ανάταση. Ένα συναίσθημα, το οποίο φανερώνεται, περίτρανα, μέσω των παρακάτω φωτογραφιών, από την τελετή λήξης των Ακαδημιών, στις εγκαταστάσεις του Αγίου Διονυσίου.

Στον χώρο, δηλαδή, στον οποίο χτίζεται, διαχρονικά, ο προσφυγικός σύλλογος, υπό την προεδρία του έξοχου διοικητικού ηγέτη, Βαγγέλη Περάματζη, τις οδηγίες του επικεφαλής προπονητή, Αντώνη Σαρρή, αλλά και υπό την καθοδήγηση των υπολοίπων προπονητών και εφόρων του σωματείου, Των ανθρώπων, οι οποίοι διατηρούν γερό αυτό το προϊόν, κερδίζοντας την εκτίμηση, τον σεβασμό και την απέραντη αγάπη του κόσμου.