Το www.planetface.gr παρουσιάζει ένα όμορφο αφιέρωμα στην καριέρα του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή, Δημήτρη Πίττα.
Έλαβε μέρος σε 256 επίσημους αγώνες πρωταθλήματος της μεγάλης κατηγορίας, σημειώνοντας 47 τέρματα. Αναλυτικά, με Κόρινθο είχε 66 συμμετοχές και 18 γκολ, με Εθνικό 120 συμμετοχές και 24 γκολ, με ΠΑΟΚ 27 συμμετοχές και 1 γκολ και με ΑΕΚ 43 συμμετοχές και 4 γκολ.
Αν αποφασίσει ποτέ να γυρίσει σε ταινία την αθλητική του ζωή, ο τίτλος, «Πιστός ΑΕΚτζής, αυθεντικός Πρωταθλητής», θα ήταν, σίγουρα, ένας από τους καταλληλότερους για να αποτυπώσει ο ίδιος στο κοινό του το «κουβάρι» των προσωπικών του αναμνήσεων.
Των πιο σημαντικών στιγμών, στην εικοσαετή καριέρα του, η οποία είχε αφετηρία την συμπαθέστατη ομάδα των Πατησίων με το όνομα, «Λονγκ Λάιφ», τερματικό «σταθμό» τον ιστορικό σύλλογο της Ε.Α. Ρεθύμνου, αλλά και ενδιάμεση…στάση τη μεγάλη του αγάπη, Α.Ε.Κ. Αθηνών!
Ο Δημήτρης Πίττας, ως επονομαζόμενος «Σβεν», με «στυλ» το οποίο θύμιζε «σταρ» της «Heavy Metal» μουσικής, τις δεκαετίες του 70’ και του 80’, έχει χαρίσει στους λάτρεις του αθλητισμού πολλές συγκινήσεις, έχει χαρεί αρκετές διακρίσεις και έχει σ’ όλους μας δημιουργήσει ένα ξεχωριστό «προφίλ», το οποίο έχει μείνει απαράλλακτο από την αρχή της θητείας του μέχρι την σημερινή εποχή.
Μια εποχή, η οποία βρίσκει αυτόν να κατοικεί στην όμορφη πόλη των Χανίων και εμάς να λησμονούμε τις «χρυσές» περιόδους του παρελθόντος, όταν ο 63χρονος, πλέον, Δημήτρης, ζούσε σπουδαίες εμπειρίες με αρκετές ομάδες.
Η ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του, «Λονγκ Λάιφ», ήταν, απλά, η αρχή του καλού, ο Γ.Σ. Πατησίων, η συνέχεια, η άψογη συνεργασία του με τον αείμνηστο προπονητή, Σαχίνη, αποτέλεσε τη βάση για την εκπληκτική σταδιοδρομία του στον ποδοσφαιρικό χώρο και η κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ελλάδας με την Α.Ε.Κ. την Άνοιξη του 1989, την ύψιστη τιμή για τον ίδιο στην πολυετή καριέρα του.
Μια καριέρα, η οποία συνοδεύτηκε με την συμμετοχή του στο Πρωτάθλημα Ευρώπης Νέων-Ερασιτεχνών, την άκρως επιτυχημένη παρουσία του στο ιστορικό σωματείο του Π.Α.Σ. Κόρινθος (1978-1981), με το οποίο πανηγύρισε την άνοδο στην Α’ Εθνική και συνεχίστηκε στον, επίσης, ιστορικό σύλλογο του Εθνικού Πειραιώς, με τον οποίο βίωσε τη χαρά της κατάκτησης υψηλών θέσεων (εντός της πρώτης οχτάδας), συμβάλλοντας τα μέγιστα για το επισφράγισμα των επιτυχιών των Πειραιωτών.
Όλα αυτά, όμως, μέχρι το καλοκαίρι του 1985, όταν ο 27χρονος, τότε, διεθνής μέσος, ο οποίος είχε, ήδη, αποτελέσει το «μήλο της έριδος» για τις μεγάλες ελληνικές ομάδες, επέλεξε να φορέσει τη φανέλα με τον Δικέφαλο στο στήθος, έστω και αν ζορίστηκε πολύ μέχρι να το αποφασίσει. Όχι επειδή ήταν ο «Δικέφαλος» του Βορρά, ο εκλεχτός και όχι ο «Δικέφαλος» του Νότου, τον οποίο υποστηρίζει, ένθερμα, από μικρό παιδί, αλλά διότι προτιμούσε, καλύτερα, μια ευρωπαϊκή εμπειρία.
Η ξενιτιά, όμως, δεν ήρθε ποτέ για τον ίδιο, ωστόσο η «ανηφόρα» με προορισμό τον Πρωταθλητή, τότε, ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης, συνδυάστηκε με την συμμετοχή του σε δύο ξεχωριστές αναμετρήσεις με αντίπαλο την, τότε, Πρωταθλήτρια Ιταλία, Βερόνα. Απέναντι στους «αστέρες» της εποχής, Μπρίγκελ, Έλκερ, Τζουλιάνι και άλλους, ο Δημήτρης αντιπαρέταξε τη δική του ποιότητα (πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, δυνατό σουτ) και σύντομα έπεισε πολλούς πως μπορεί να εξελιχθεί σε αντικαταστάτη του «Μέγα Αλέξανδρου», Γιώργου Κούδα, ο οποίος τελούσε, τότε, καθήκοντα Γενικού Αρχηγού στους «ασπρόμαυρους».
Βλέπεις, τα πολλά χρήματα (περίπου 30εκ δρχ), τα οποία είχαν δαπανήσει οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ, στον Εθνικό και στον παίκτη, για την απόκτηση του Πίττα ήταν πολλά και οι προσδοκίες, οι οποίες είχαν καλλιεργηθεί για το μέλλον του, ήταν μεγάλες!!!
Η αγωνιστική περίοδος, 1985-86, δεν κύλησε για τον ΠΑΟΚ, όπως οραματιζόταν ο κόσμος του, ωστόσο ο Δημήτρης αποτέλεσε, από την αρχή μέχρι το πέρας της σεζόν, βασικό στέλεχος της «ασπρόμαυρης μηχανής» και πρωταγωνιστής στην αλήστου μνήμης φάση του 6ου λεπτού του αγώνα με τη Βερόνα, όταν το γκολ του Βασίλη Βασιλάκου προκάλεσε πανζουρλισμό σε, περίπου, 50.000 φίλους της ομάδας, οι οποίοι βρίσκονταν μέσα και έξω από το…παλάτι της Τούμπας.
Ένα…παλάτι, το οποίο δεν ήταν το τελευταίο για τον υψηλόσωμο διεθνή μέσο (ύψος 1.82μ), αφού ο απόγονος μιας προσφυγικής οικογένειας, στόλισε με την παρουσία του, για δυόμιση χρόνια, το…παλάτι της καρδιάς του! Ο Δημήτρης Πίττας, ο οποίος είχε απορρίψει μερικά έτη νωρίτερα την «κιτρινόμαυρη» πρόταση, εντάχτηκε, εν τέλει, «μετά βαΐων και κλάδων» στην Α.Ε.Κ. Αθηνών, λειτουργώντας σ’ αυτήν τόσο ως αθλητής, όσο και ως οπαδός! Έντονο πάθος στα ματς, τα οποία έδινε το παρών, περίσσεια υπομονή, όταν ήταν απών, μα πάνω απ’ όλα ένα «προφίλ λαμπρό», το οποίο τον οδήγησε στο πρώτο…σκαλί του «βάθρου», γράφοντας τη δική του ιστορία στον αθλητισμό.
Μια ιστορία, η οποία δεν συνδυάστηκε, μόνο, με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ελλάδας, το 1989, αλλά με την, άδικη όπως ο ίδιος υποστηρίζει, απώλεια του τίτλου του 1988, όπως και με την εμπειρία της νίκης επί της Αθλέτικ Μπιλμπάο με δικό του, μάλιστα, γκολ! Οι αείμνηστοι προπονητές, Σαχίνης και Βεσελίνοβιτς, ήταν οι καλύτεροι για τον ίδιο, την τότε εποχή, ενώ η στέψη του Πρωταθλητή Ελλάδας με την Ένωση, έχει αποτελέσει για τον Δημήτρη Πίττα, τη μεγαλύτερη στην καριέρα του στιγμή. Όχι μόνο επειδή, τότε, κέρδισε το μεγαλύτερο τρόπαιο του εγχώριου χώρου, αλλά γιατί το πανηγύρισε με τη δική του ομάδα, στο δικό του «σπίτι», την κατάλληλη στιγμή, ως «Original ΑΕΚτζής», όπως είναι καταφανές, τόσο μέσω των ακόλουθων «βίντεο», όσο και μέσα από το ταξίδι του στο μακρινό Πέρα, όπου βρίσκονται οι ρίζες της Ένωσης!!!
